1. Uppeldisnotkun á landsbyggðinni

Mál: Þorp í Norður-Kína hefur komið á fót „strá-sawdust“ blandaðri kelletering verkefni. Það kaupir kornstönglum frá nærliggjandi bændum og sagi frá viðarvinnsluplöntum. Eftir að hafa mulið og þurrkun notar það aP.ELLET vélAð framleiða eldsneytispillur, sem eru afhentar þorpsbúum til upphitunar á veturna. Verkefnið vinnur 12.000 tonn af úrgangi árlega, dregur úr kolaneyslu um 8.400 tonn, lækkar upphitunarkostnað þorpsbúa um 30%og skilar 1,2 milljónum júana fyrir árstekjur fyrir þorps sameiginlega.

2.

Ákveðin pappírsverksmiðja hefur stigið út kolelda katla og skipt yfir í viðarpillu eldsneyti, búin tveimur 5 tonna klukkutíma kögglum, sem nýtir viðarúrganginn að fullu á verksmiðjusvæðinu til sjálfbærni. Eftir umbreytinguna verður losun brennisteinsdíoxíðs minnkuð um 150 tonn árlega, losun köfnunarefnisoxíðs verður lækkuð um 40%og eldsneytiskostnaður verður sparaður um það bil 2 milljónir júana á ári (verð á kögglu eldsneyti er lægra en kola).

3. nýjar tegundir alþjóðlegra orkuviðskipta

Vegna eftirspurnar eftir orkuskiptingu flytur Evrópa inn mikið magn af viðarkúlum frá Norður -Ameríku og Suðaustur -Asíu til orkuvinnslu. Til dæmis eru Suður -Bandaríkin rík af skógarauðlindum. Í gegnum kögglar vélar eru vinnsluleifar furu og fir gerðar að kögglum og fluttar út til landa eins og Bretlands og Þýskalands. Árið 2024 er búist við að útflutningsmagn nái 18 milljónum tonna og myndar „græna orkuverslunarkeðju“.

Frá skógarúrgangi til hlýjunnar í ofninum og frá iðnaðarúrgangi til hreinnar orku í raforkukerfinu staðfestir umbreytingarferlið lífkilletra möguleikann á að „nýsköpun gera auðlindir sjálfbæra“